Το «Έγκλημα και Τιμωρία» είναι ένα μυθιστόρημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1866. Αυτό το κλασικό έργο της ρωσικής λογοτεχνίας εμβαθύνει στο μυαλό του πρωταγωνιστή του, Ροντιόν Ρασκόλνικοφ, ενός άπορου και απελπισμένου πρώην μαθητή στην Αγία Πετρούπολη. Ο Ρασκόλνικοφ αναπτύσσει μια θεωρία ότι ορισμένα ασυνήθιστα άτομα έχουν το δικαίωμα να διαπράττουν εγκλήματα εάν αυτό ωφελεί την ανθρωπότητα. Δοκιμάζει αυτή την ιδέα δολοφονώντας έναν αδίστακτο ενεχυροδανειστή, πιστεύοντας ότι θα τον απελευθερώσει από τη φτώχεια και θα του επιτρέψει να πετύχει μεγαλύτερα πράγματα.
Το μυθιστόρημα διερευνά θέματα ενοχής, λύτρωσης και τα ηθικά διλήμματα του εγκλήματος και της τιμωρίας. Το ψυχολογικό μαρτύριο και η ηθική σύγκρουση του Ρασκόλνικοφ είναι κεντρικά στην ιστορία καθώς παλεύει με τις συνέπειες των πράξεών του. Στην πορεία, συναντά διάφορους χαρακτήρες που επηρεάζουν το ταξίδι του, συμπεριλαμβανομένης της Σόνιας, μιας συμπονετικής πόρνης που γίνεται σύμβολο λύτρωσης για εκείνον.
Η εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, της ηθικής και των κοινωνικών συνθηκών της Ρωσίας του 19ου αιώνα από τον Ντοστογιέφσκι κάνει το «Έγκλημα και Τιμωρία» ένα βαθύ και διαρκές λογοτεχνικό έργο.